Od szczeniaczka była grzeczną suczką, miała naturalne przywołanie, trzymanie się blisko człowieka – co ja tylko wzmacniałam. Nie miałam problemów by przyzwyczaić ją do klatki czy nauczyć czystości. Podczas pracy potrzebuje jasnych i precyzyjnych kryteriów, jednak niezaprzeczalnie w każdej sytuacji pracuje dla mnie. Najfajniejszą zabawką jest ta, którą ja trzymam w dłoni. Jeśli nie trzymam żadnej – nie szkodzi ;)

   Ma bardzo wysoką motywację zarówno na zabawki jak i na jedzenie. Świetnie się szarpie, jest to dla niej najlepsza nagroda - warcząc, zapierając się i machając głową dać upust emocjom. Uwielbia aportować. W trakcie pracy jest skupiona, nie rozprasza się i nie odmawia wykonania zadania. Inne psy mogą dla niej nie istnieć, gdy pracuje nie zwraca na nie uwagi, jeśli się bawi z psami, to tylko w domu. Pała miłością do wszystkich ludzi, niestety. Poza 'trybem pracy' jest zupełnie nieuciążliwa - śpi, lub sama bawi się zabawkami. Nie robi przyczajek, nie goni aut/rowerów, z borderowych „faz”: łapie kropelki, potrafi nakręcić się na nogi („kopnij mi śnieg/piach/liście”). Jest dosyć wrażliwa na nowe dźwięki, natomiast nie boi się strzałów, fajerwerków czy burzy. Nie ma problemu z podróżowaniem, od małego pokonuje długie trasy każdym lądowym środkiem transportu.

    Avia to suczka która zwraca uwagę na moje emocje, reaguje na ton głosu i moje niezadowolenie – w życiu codziennym bardzo uważa by mi nie podpaść. Kiedy jestem zła woli nie wchodzić mi w drogę, momentalnie staje się niewidzialnym pieskiem siedzącym pod łóżkiem czy w klatce ;) Jednak, co jest bardzo ważne, w trakcie pracy nie gasi ją nakładana na nią presja. Jest borderem który idealnie spełnia moje oczekiwania – miękki na co dzień, twardy w pracy.

​

    Miałyśmy okazję spróbować różnych sportów, jednak naszą główną aktywnością jest dogfrisbee. Avia ma wysoką skuteczność i bardzo ładnie śledzi dyski. Uważnie kontroluje sytuację na polu, dobrze odczytuje zamiary przewodnika, jest szybka i zmotywowana. Kiedy tylko ma okazję odrywa swoje cztery łapy skacząc przy tym bardzo wysoko! Mogłaby mieć jednak lepszą technikę skoku i kontrolę ciała, to jest rzecz nad którą ciągle pracujemy. Jest to specyficzny pies, potrafiący skoczyć w pięknym stylu, jednak musi mieć konkretny rodzaj rzutu "pod nią" - dlatego bardzo dużą rolę odgrywa tu przewodnik.

   W agility, podobnie jak jej ojciec jest bardzo wrażliwa na handling. Nie wbiegnie do tunelu na pamięć, potrafi w ostatniej chwili zmienić swój kierunek biegu i ominąć daną przeszkodę tylko dlatego, że ja skręciłam swoje ciało trochę zbyt wcześnie. Na pewno jest psem bardzo myślącym na torze, niezwykle uważnym na zachowanie przewodnika. Dobrze widać to podczas naszych rund frizgility, gdzie znając kolejność przeszkód nie włącza trybu "autopilota"; za każdym razem potrzebuje się upewnić jak ma biec. Potrafi ominąć hopkę tylko dlatego, że nie dostała ode mnie informacji o jej przeskoczeniu.

   Próbowałyśmy też obedience. W tym sporcie Avia pokazuje przepiękny wyraz pracy, bez borderowych przyczajek/zawieszek. Ma naturalne płynne chodzenie przy nodze na stałym kontakcie, z machającym ogonem i pełnym wyluzowaniem. To jest coś co miała "wbudowane" i nie musiałam nad tym szczególnie pracować. Trochę gorzej sobie radzi w pracy przy detalach, precyzja jest jej słabszą i mniej przewidywalną stroną. Ze względu na bardzo wysoko rozwiniętą nagrodę socjalną i chęć pracy samej w sobie z swoim właścicielem myślę, że z przewodnikiem mającym więcej cierpliwości w dłubaniu szczegółów byłaby w stanie dojść dosyć wysoko.

   Na owcach radzi sobie całkiem nieźle, pasie w "starym borderowym" stylu, z obniżonym przodem; nie tak nisko/przy ziemi jak większość dzisiejszych ISDSów, lecz też nie stricte "szołkowo". Nie ma wyjątkowo silnego oka, ale wystarczające na tyle by sobie poradzić ;)